ΚΡΟΝΟΣ - ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ τετράγωνο

ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ, ΜΕ ΑΠΩΤΕΡΟ ΣΚΟΠΟ  ΤΗΝ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΩΝ ΔΟΜΩΝ

Κατά την αέναη κίνηση των ουράνιων σωμάτων, οι πλανήτες «πλέκουν» τις ενέργειες τους μέσα από τις όψεις που σχηματίζουν μεταξύ τους. Όταν όμως οι σχηματισμοί αφορούν  εξωκρόνιους πλανήτες, τότε, είναι ιδιαίτερης βαρύτητας και σημαδεύουν την ανθρωπότητα.  Η επίδραση τους ξεπερνά τα όρια της ατομικότητας ενώ ο συμβολισμός τους αφορά έννοιες που δεν αποτελούν μέρος του συνήθη φυσικού μας κόσμου, αυτού δηλαδή που εκλαμβάνουμε ως πραγματικότητα. 

Διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία ο Κρόνος από τον Τοξότη και ο Ποσειδώνας στους Ιχθύες αναμετρούν τις δυνάμεις τους, καθώς στο 10μηνο που ακολουθεί θα σχηματίσουν όψη τετραγώνου τρεις φορές (κορύφωση στις: 26 Νοεμβρίου ‘15 - 07^ο02’, 18 Ιουνίου ’16 – 12^ο02’ και 10 Σεπτεμβρίου ’16 – 10^ο25’).

  

Η πρόσμειξη του Κρόνου με τον Ποσειδώνα είναι περίπλοκη και εκ διαμέτρου αντίθετη όσον αφορά τις ποιότητες που πρεσβεύουν ξεχωριστά. Η επιτομή των ορίων, ο στιβαρός και πειθαρχημένος Κρόνος, καλείται να συνεργαστεί με τον απεριόριστο, συμπονετικό κι ονειροπόλο Ποσειδώνα. Εκεί που ο Κρόνος οικοδομεί ο Ποσειδώνας αποδομεί. Εκεί που ο Κρόνος γίνεται σκληρός, ψυχρός και λογικός, ο Ποσειδώνας κολυμπά στον απέραντο ωκεανό του συναισθήματος και της αυτοθυσίας. Κι εν τέλει ο Ποσειδώνας δύσκολα μπορεί να ανταποκριθεί στις μονοδιάστατες απαιτήσεις του Κρόνου γιατί απλά ο ίδιος είναι πολυδιάστατος… κινείται σε πεδία που ο ανθρώπινος νους αδυνατεί να κατανοήσει. 

Τι παράγει λοιπόν αυτή η συγχώνευση; Θα πρέπει να τονίσουμε πρωτίστως πως, ο Ποσειδώνας στους Ιχθύες βρίσκεται σε κυρίαρχη θέση, επομένως οι ποιότητες του υπέρ-μεγεθύνονται. Επιζητά λοιπόν να ξεπεράσουμε τα όρια και τα ενοχικά μας συμπλέγματα με απώτερο σκοπό την ψυχική κάθαρση. Βάζοντας το χεράκι του ο Κρόνος, η απώλεια του ελέγχου – σε όλα τα επίπεδα – με τις απαραίτητες αλλαγές που αντιλαμβανόμαστε πως πρέπει να γίνουν, αν μη τι άλλο, μας προκαλούν φόβο. Κάπως έτσι αρνούμαστε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και προτιμάμε να δραπετεύσουμε, γυρνώντας την πλάτη στο πρόβλημα. Γινόμαστε δηλαδή παθητικοί.  Άλλες φορές αυτό-μαστιγωνόμαστε αρνούμενοι να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας.  Ενίοτε, καταλύει την ικανότητα μας να δούμε τον «έξω» κόσμο ως έχει. Κατ’ ουσία υπολείπεται πρακτικότητας, αφήνοντας την φαντασία και τις αυταπάτες να καλπάζουν. 

Τα συναισθήματα είναι αδιευκρίνιστα και μεταβαλλόμενα. Λόγω της κυκλοθυμίας είναι σχεδόν αδύνατο να έχουμε ορθή κρίση, επομένως βλέπουμε αυτά που θέλουμε (ή φανταζόμαστε) με γνώμονα πάντα τις προσωπικές μας εμπειρίες και πεποιθήσεις. Αμφισβητούμε την εξουσία και τασσόμαστε υπέρ των αδύναμων και κατατρεγμένων – όμως συχνά τα φαινόμενα απατούν. Οι συγκυρίες είναι ιδανικές για να μας πιάσουν «κότσο», περνώντας στον ρόλο του θύματος μέσα από πλεκτάνες. 

Από την άλλη, πιθανόν να εξιδανικεύσουμε την εξουσία. Μέσα στα πλαίσια της ανάγκης για ιδεολογική ταύτιση, ίσως να ακολουθήσουμε τυφλά και φανατισμένα, πρόσωπα και ιδέες που υπόσχονται δικαίωση, ψυχική ανάταση, εκπλήρωση των συναισθηματικών μας επιθυμιών. 

Επειδή όμως όλα έχουν και την φωτεινή τους πλευρά - με προσπάθεια και κατανόηση από μέρους μας βέβαια – μπορούμε να εφαρμόσουμε τις μεγάλες μας βλέψεις, να ακολουθήσουμε αυτά που αγαπάμε, δηλαδή να ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ τα ΟΝΕΙΡΑ μας. Στην καλύτερη της έκφανση, αυτή η όψη δίνει τον πρακτικό ιδεαλιστή, αυτόν που αναγνωρίζει τα όρια του αλλά παρ’ όλα αυτά εργάζεται προς την κατεύθυνση που θα κάνει τα ιδανικά του πραγματικότητα! 

 

 Ο τρέχων συνοδικός κύκλος του Κρόνου με τον Ποσειδώνα, ξεκίνησε το 1989 (3 Μαρτίου ’89 11^ο♑53’ – 23 Ιουνίου ’89 11^ο♑16’ – 13 Νοεμβρίου ’89 10^ο♑19’) στο ζώδιο του Αιγόκερου. Στο δεδομένο σχήμα, ο Κρόνος ήταν σε θέση ισχύος καθώς  βρίσκονταν στο ζώδιο που κυβερνά παραδοσιακά. Έδωσε λοιπόν το στίγμα της ανάγκης για ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΩΝ ΑΡΧΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, με σκοπό πάντα την ανανέωση των δομών. Όπου όμως εμπλέκεται ο Ποσειδώνας, υπάρχει σύγχυση και κρυμμένα μηνύματα που η κοινή λογική αδυνατεί να κατανοήσει. Γεννά πάνω από όλα την ελπίδα και συναισθήματα υπερβατικής αγάπης και προσφοράς, όμως στερείται εφαρμογής (καθαρά και μόνο επειδή δεν έχουμε φτάσει στα ανάλογα επίπεδα συνειδητότητας). 

Το 1989 έχει συνδέσει την συλλογική συνείδηση με την πτώση του τείχους του Βερολίνο. Η αποδυνάμωση της Σοβιετικής ένωσης και η ιστορική Περεστρόικα του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ  άνοιξαν τον δρόμο για την επανένωση της έως τότε διχοτομημένης Γερμανίας. Το παγκόσμιο αίσθημα πως «ουδείς άνθρωπος δεν νοείται να μην είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» (και δει στην καρδιά της Ευρώπης) και μέσα από αλλεπάλληλες διαδηλώσεις, οδήγησαν τελικά στην πτώση του «τείχους της ντροπής» στις 9 Νοεμβρίου 1989 (τρίτη και τελευταία σύνοδο), προκαλώντας τον μεγάλο θαυμασμό του «ελεύθερου κόσμου». Ανθρωπιστικά ήταν μια κίνηση κατάκτησης του δημοκρατικού ιδεώδους – συνώνυμο με την απελευθέρωση-, πρακτικά το χάσμα των δύο πλευρών έφερε τρομακτικές δυσκολίες στην αστική πολεοδομική οργάνωση της γερμανικής πρωτεύουσας, σημάδια τα οποία παραμένουν ανεπούλωτα ως και σήμερα.

Από το άνοιγμα του κύκλου το 1989 έως σήμερα, ο Κρόνος με τον Ποσειδώνα σχημάτισαν  το πρώτο τους τετράγωνο  στο τέλος της δεκαετίας του 90…  Ας ταξιδέψουμε λοιπόν στο παρελθόν, 18 χρόνια πριν – για να δούμε πως σημάδεψε τον κόσμο μας…

Είναι 1998, και ο Κρόνος με τον Ποσειδώνας βρίσκονται σε άβολη γωνία μεταξύ τους. Η τριάδα της αποκορύφωσης ήταν στις 25 Ιουνίου 1998 (Κρόνος/Ταύρος 01^ο♉30’ – Ποσειδώνας/Υδροχόος 01^ο♒30^οRx), την 1^η Νοεμβρίου 1998 (Κρόνος/Κριός 29^ο♈31’ – Ποσειδώνας/Αιγόκερως 29^ο♑31’) και στις 6 Απριλίου 1999 (Κρόνος/Ταύρος 04^ο♉07’Rx – Ποσειδώνας/Υδροχόος 04^ο♒07^ο). 

Φρεσκάροντας την μνήμη μας, εκείνη την περίοδο η «γειτονιά» μας δεν ήταν καθόλου ήσυχη. Οι αντάρτες του Απελευθερωτικού στρατού του Κοσσόβου UCK, συντηρούσαν μια ελεγχόμενη βία που προκάλεσε την αντίδραση των Σέρβων και θύμισε στους Δυτικούς την ύπαρξη του προβλήματος. Η βασική πηγή ήταν η σχέση θρησκείας – εθνότητας, με αποτέλεσμα τον συνεχή ανταγωνισμό μεταξύ των χριστιανών-Σέρβων και των μουσουλμάνων-Αλβανών. Η λύση που δόθηκε το 1990 για προσωρινή ένταξη τους στην Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία - τουλάχιστον έως ότου να ωριμάσουν οι συνθήκες που θα επιτρέψουν την αυτονόμηση του Κοσόβου - οδήγησαν ουσιαστικά σε μια κατάσταση που κόχλαζε επικίνδυνα.

Τώρα το τι φαντάζονταν και οραματίζονταν τα «κέντρα αποφάσεων» με το τι συνέβαινε στην απτή πραγματικότητα, τελικά φαίνεται να τα χώριζαν αγεφύρωτες διαφορές. Έτσι, από τον Φεβρουάριο του ‘98 ξεκίνησαν συστηματικά οι τρομοκρατικές και άλλες επιθέσεις, φτάνοντας τον Νοέμβριο του ’98 (2^ο τετράγωνο) στην διαμεσολάβηση του Αμερικανού διπλωμάτη Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο οποίος συναντήθηκε με τον  ηγέτη των ανταρτών Ιμπραήμ Ρουγκόβα (μετέπειτα πρώτος πρόεδρος του Κοσσυφοπεδίου)  και τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς προκειμένου να βρεθεί λύση… Αλλά που; Το τρίτο και τελευταίο τετράγωνο Κρόνου – Ποσειδώνα στις 6 Απριλίου 1999, σήμανε την έναρξη των βομβιστικών επιθέσεων του ΝΑΤΟ στην Σερβία στις 24 Μαρτίου 1999 και την λήξη των «εκκρεμοτήτων» στην περιοχή. Η λήξη βέβαια είναι σχετική γιατί είναι ανεξάρτητη περιοχή χωρίς να είναι διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος (η ασάφεια του Ποσειδώνα…) 

Deja vu: Θυμόμαστε τα κύματα των προσφύγων που εγκατέλειπαν την περιοχή (περίπου 200,000) για να γλυτώσουν από την βία του πολέμου. 16 χρόνια μετά, τα θύματα-πρόσφυγες που όλος ο κόσμος συμπονούσε και που η «εξουσία» υπόσχονταν ότι θα φροντίσει, δεν έχουν καταφέρει ακόμη να επαναπατριστούν.

Κοινός παρανομαστής; Πίσω από όλα κρύβονται οι μεγάλες δυνάμεις και τα συμφέροντα  που πατάνε πάνω στις θρησκευτικές και εθνικιστικές πεποιθήσεις των ανθρώπων, ενώ μασκαρεύονται πίσω από το αίσθημα της συμπόνιας και της αδικίας προκειμένου να «δικαιολογήσουν» τις παρεμβάσεις τους.

Χωρίς περεταίρω ανάλυση, μπορούμε να αναφερθούμε σε γεγονότα όπως:

✔Την ταυτόχρονη βομβιστική επίθεση σε δύο Αμερικανικές πρεσβείες στην Τανζανία και Κένυα, στις 7 Αυγούστου 1998. Το πόρισμα κατέληξε ότι ο εγκέφαλος πίσω από τα φονικά χτυπήματα ήταν ο μέχρι τότε άγνωστος Οσάμα Μπιν Λάντεν.

✔Την έναρξη της κρίσης στο Ιράκ με την Δύση στις 31 Οκτωβρίου 1998, όταν το Ιράκ ανακοίνωσε ότι δε θα συνεργάζονταν πλέον με τους επιθεωρητές όπλων των Ηνωμένων Εθνών.   

✔Την σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτζαλάν στις 16 Φεβρουαρίου 1999 στην Κένυα από μια ομάδα Τούρκων απεσταλμάνων (κάπου εκεί εμπλεκόμαστε κι εμείς αλλά ας μην σκαλίζουμε πληγές). Η ιστορία αυτή βρίθει Ποσειδώνα από πλευράς εξουσίας-Κρόνου

 

ΑΝΤΖΕΛΑ ΤΙΚΗ 

Αστρολόγος

Για προσωπικές προβλέψεις επικοινωνείστε στο 6985714899
ή μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
angelatikis@yahoo.gr
angelatikis@gmail.com